Blog geschreven op 8 augustus

Authentiek zijn is een geboorterecht!


Pleasen, altijd maar helpen of perfect willen zijn


Als je er een gewoonte van hebt gemaakt om je aan te passen, te pleasen of je gelooft in perfectionisme, dan kan authentiek zijn een grote uitdaging voor je zijn. Je eerste impuls die je hebt is om je te focussen op anderen. Dieper liggen de vragen, hoe denken ze over mij, wat willen ze ( van mij ), hoe kan ik ze gelukkig maken?  Je bent je voortdurend aan het aanpassen en leeft als het ware het leven van anderen. Je zult steeds onacceptabel gedrag goedpraten of “vergeven”, terwijl het van binnen niet okay voor je is. Je zoekt naar redenen dat je maar instemt, terwijl je het van binnen afkeurt.


Je negeert daarmee je eigen gevoelens en gaat twijfelen of de pijn echt pijnlijk genoeg is om er aandacht aan te besteden. Uiteindelijk kies je ervoor om het maar weg te stoppen. Omdat je je anders een aansteller voelt of omdat je je reden niet rechtvaardig genoeg voelt. Je pijnigt jezelf met niet uitspreken en aanpassen, zodat de ander maar blij is met jou en jij dus ook “via de ander” gelukkig bent met jezelf. Later ben je niet zo gelukkig met je besluiten, want zo gaat het met pleasers en perfectionisten. Als je geen authentieke beslissingen maakt , zal dat je niet vervullen.


Waarom is het nu zo moeilijk om authentiek te zijn?


Omdat we denken dat authentiek zijn gelijk is aan egoïsme. Dat we dan alleen doen wat we zelf willen. Dat je geen rekening houdt met de ander of met de gevolgen van ons gedrag. Of dat we handelen volgens de impuls van je emoties van/in dat moment. En dat is het niet, al kan het wel zo voelen. Als je altijd gefocust bent geweest op de ander en je zegt dan nee, dan kan het wel egoïstisch voelen. Maar dat is iets anders dan het ook zijn!


Authentieke eigenschappen


We zijn geschapen met prachtige eigenschappen in ons die ten dienste staan voor jezelf én voor de ander. Afgestemd zijn met jezelf en met de ander, verantwoordelijkheid dragen, regie nemen, compassie voor alles wat er om je heen is, geven vanuit een vrij hart. En het laatste daar gaat het om, geven vanuit een vrij hart, dat is liefdevol geven, in overeenstemming met (wat) je wil. 


Niet authentiek


Maar als je niet of onvoldoende hebt geleerd om gezonde grenzen aan te geven voor deze genoemde eigenschappen, en ze TE groot zijn geworden omdat je hiermee moest overleven om veilig te zijn, dan vertrek je als het ware van jezelf. Je bent TEveel afgestemd op de ander. Dan geeft je uit angst om…...dat is voor iedereen anders en wellicht waardevol om te onderzoeken.


Hoe dan?


Maar hoe kun je dan authentiek zijn? Het is niet alleen trouw zijn aan WIE jij bent, maar HOE je dat doet. Hoe blijf je trouw aan jezelf en dat hoe is in lijn met hoe je jezelf ziet met jou waarden en jou eigenschappen. Dat betekent dat je denken, voelen en handelen op één lijn zijn. Jij kent jezelf in wat je denkt, in wat je voelt, in waarin je gelooft  en daar gedraag je je naar. Het voelt congruent, respectvol en integer naar jezelf. En dat voelt de ander ook in contact met jou.


Een voorbeeld:


Authentiek reageren; Iemand heeft je gekwetst en jij voelt sterke emoties. Je waarde is respect dan toon je in je respons respect voor de ander, ook als je voelt dat de ander jou niet respecteert. (respectvol naar jezelf )
Niet authentiek reageren; als je de ander persoonlijk zou verwijten en kleineren, naar de ander uithalen ( geen respect voor de ander )
Of dat je je verantwoordelijk voelt voor slecht gedrag van de ander ( niet respectvol naar jezelf).


Als je echt en oprecht ( authentiek ) wilt zijn, onderzoek en erken dan eerst hoe jij je voelt. Daarna bedenk je wat voor jou belangrijk is ( waarden ) en hoe je  vanuit die waarden wilt reageren. Als je al heel lang niet authentiek bent, ( waar je trouwens niet schuldig aan bent ) kan het een uitdaging voor je zijn om te weten wat je echt wilt. 


Jolanda 

 





Blog geschreven op 20 juli 2024

 


Je bent niet langer verloren   

ik heb je gevonden

je bent niet meer alleen

we zijn nu samen, voor altijd  

( foto en gedicht onbekend )                                                                                                                                                                      

Misschien herken je het wel, het gevoel van leegte en diepe eenzaamheid? Een gevoel dat je niet kunt plaatsen of begrijpen. Een gevoel dat je ineens kan overvallen terwijl er geen aanleiding voor lijkt te zijn.


Een gevoel van eenzaamheid en leegte kan ontstaan als er in je kindertijd geen of weinig emotionele nabijheid of veiligheid was.  Of als je slachtoffer wordt van de boosheid van de ander, maakt dat je je gaat aanpassen om die boosheid te vermijden. Boosheid omdat je niet voldoet aan de verwachtingen van anderen of omdat je niet bent wie die ander wil dat je bent.


Dat kan ervoor zorgen dat je je angstig en onzeker gaat voelen of juist heel eenzaam. Want gevoelens komen voort uit gedachten die jij over jezelf hebt. Als je luistert naar die vaak negatieve gedachten en ze gaat geloven dan ben je aan het lijden. Je hebt pijn in je hart. 


Je wilt dat gevoel proberen te verdoven of de leegte op te vullen door hard te werken of anderzijds afleiding te zoeken. In de hoop dat de ander ervoor zal zorgen dat  je je  niet langer eenzaam voelt. Je zoekt het geluk en de rust als het ware buiten jezelf. 


Zo was er een cliënte die alleen maar bozig was op zichzelf. Er waren zoveel negatieve gedachten over zichzelf, ze was somber en voelde zich zo anders dan anderen.  Ze was in de veronderstelling dat als dingen niet goed gingen in haar leven, dat het dan aan haar lag. Ze zag uitsluitend haar eigen aandeel en niet dat van de ander. Ze had die boodschappen opgeslagen tijdens het opgroeien en ze had niet door dat deze mensen haar nooit pijn hadden willen doen, maar dat ze niet anders konden. Dat ze ook beladen waren door gedachten en gevoelens die moesten worden ontladen.


Toen ze dit op kon schrijven in een brief, kreeg ze inzicht en kwam ze ook door gesprekken op een punt dat ze zich zelf kon ontladen en zich kon ontdoen van alles wat ze had aangenomen, van wat van haar zou zijn.


We deden een spiegeloefening en ze had een foto meegenomen van haar als 7 jarige. Ik liet haar het kind vertellen wat haar gedachten waren, de grote luisterde, bleef erbij en zag haar. Toen de grote in het hier en nu doorkreeg hoe dit was voor de kleine was geweest, werden ze vriendinnen. Er ontstond verbinding en ze was nu nooit meer alleen.


Hoe zou het voor jou zijn, als je jezelf volledig accepteert? Wanneer je voor jezelf kunt opkomen,  je behoeften kunt voelen en aangeven, leert te vertrouwen op jezelf en waardering hebt voor jezelf?

Als bovenstaande je aanspreekt en je wilt hierover eens in gesprek, meld je dan aan voor een kosteloze kennismaking op de laatste pagina van deze site. N.B; op dit moment is er een korte wachtlijst van 3 tot 4 maanden na kennismaking. Vraag anders gerust even naar de mogelijkheden. 


Geniet van een mooie zomer.

Jolanda 




Blog geschreven op 16-5-'24

Een blog over “oude pijn” en “afweer mechanisme”, hoe werkt dat eigenlijk? 


De laatste maanden heb ik met cliënten gewerkt aan het beter begrijpen op welke manier “oude pijn” ons in het hier en nu nog kan beïnvloeden. Een van de meest inzicht gevende benaderingen die ik bij cliënten heb toegepast is, zoals ik het zelf noem,  de “realiteitsverwerking”. En dat gaat het over de oude realiteit zoals die was. De benadering geeft diepe inzichten in hoe onbewuste herinneringen aan pijnlijke gebeurtenissen uit onze kindertijd ons leven in het hier en nu beïnvloeden.

 

 


Deze benadering is gebaseerd op het inzicht dat veel van onze problemen voortkomen uit onbewuste en onverwerkte herinneringen aan pijnlijke ervaringen uit onze kindertijd, die ver weggestopt zijn in ons onderbewustzijn. Het doel is om die “oude pijn” te herkennen en te doorvoelen. Destructieve patronen kunnen dan vanuit het afweermechanisme of zoals we het ook wel noemen, het overlevingsmechanisme worden doorbroken waarna we weer meer authentiek en vanuit een vrij hart kunnen leven. 


Afweermechanisme: de onzichtbare muren die ons “beschermen”.


We zijn heel goed geworden in het opbouwen van muren om onze pijn te vermijden. Het is ook nodig geweest in de kindertijd, omdat we per definitie machteloos waren en we de pijn die we voelden ook echt niet konden verdragen. Het overleven doen we door bijvoorbeeld te analyseren, door altijd maar druk te zijn met werk of wat dan ook, jezelf af te leiden op de telefoon, of series kijken, te veel te eten of te drinken of misschien ben je snel geïrriteerd. Of misschien pas je je gemakkelijk aan of wil je het heel graag heel goed doen. Of misschien zeg je juist dat het heel goed met je gaat, een mooie baan, huis, auto etc…niets aan de hand met mij.  Dit zijn voorbeelden die we kunnen inzetten om maar niet te hoeven voelen wat er echt in ons is en daar zijn we ons dus meestal niet zo bewust van. Deze muren hebben ons een tijd lang heel goed geholpen, vandaar dat het een overlevingsmechanisme heet, maar ze houden ons in het hier en nu ook tegen om in het echt verbinding te maken met onszelf en met de ander én om echt te leven. 


Oude pijn


Situaties uit het verleden kun je niet over doen, het is nu  eenmaal gebeurt. Maar je kunt de pijn  die dit gaf niet zomaar wegstoppen en verwachten dat het dan vanzelf wel verdwijnt. Soms hoor je dat tijd alle wonden heelt, ook dat is een illusie. Het blijft onderliggend  sluimeren en het heeft invloed op je hele leven, je relaties en je keuzes, de manier waarop je in het leven staat en op welke manier je dat vorm en inhoud geeft. Door daarmee bezig te gaan, kan er letterlijk een last van je schouders vallen.
Voor een client was het een openbaring toen hij ging beseffen dat zijn gevoelens van afwijzing en onrecht teruggingen naar de relatie met zijn juf op de basisschool. De benadering van realiteitsverwerking hielp hem hierin om die oude pijn onder ogen te komen, te plaatsen en te doorvoelen, zodat er ruimte en rust kwam in zichzelf waardoor echtheid ontstaat. 


Realiteitsverwerking, hoe werkt het in de praktijk:


Eerst willen we begrijpen op welke manier we onszelf beschermen tegen pijn, vóórdat we er iets aan kunnen doen. We zijn ons er niet van  bewust, dus eerst zullen we de afweer leren herkennen. 
Dan gaan we oude herinneringen onderzoeken en de gevoelens die we daarbij hadden en we veel liever zouden vergeten. We ervaren opnieuw de oude pijn.
We leren het verwerken van die emoties: dit kan behoorlijk intens zijn, maar dit werkt ook bevrijdend. We leren omgaan met onze gevoelens in plaats van ze te vermijden.
Dan, als we eenmaal hebben geleerd hoe we met onze emoties kunnen omgaan, hebben we de afweermechanismen niet meer nodig en leren we deze los te laten. 
We leren leven vanuit een vrij hart. Dan gaat het om authentiek zijn. We kunnen onze gevoelens ervaren en begrijpen en we worden echt en oprecht en daar kunnen we transparant over zijn, waardoor echte verbinding ontstaat met onszelf en de ander.  

Heb jij het gevoel dat je vastzit in oude patronen die niet goed voor je zijn en emoties die in bepaalde situaties te groot zijn en die je niet begrijpt? Wil je weten hoe therapie jou kan helpen? Wees welkom in mijn praktijk en meld je aan op de laatste pagina op deze site. Dan maken we samen de vertaalslag!

 

Jolanda 





Blog geschreven op 1 januari '24

 


Terugblikken en vooruitzien
Dit jaar was de start van mijn eigen praktijk. Wat een bijzonder jaar mochten we samen beleven en dankbaar kijk ik achterom. We maakten een reis in verschillende processen en maakten de vertaalslag naar het eigen leven en ik mocht daar bij zijn...


...bij het delen van de meest intiemste gedachten, gevoelens en uitkomen bij de diepste angsten, leegten en pijnen. Zo rauw en eerlijk.


.
..toen iemand bij zijn pijn kwam van een geleden verlies, al zo ontzettend lang geleden. En toen dit verdriet in de ogen werd gezien mocht ik erbij zijn om te zien wat een kracht daaronder lag. De ruimte die daaronder lag en die zo ervaren werd.


bij hetgeen er was en waarop opnieuw betekenis kon worden gegeven. Een spannend traject en het vraagt moed als je weigert door te leven in je verleden. Als je de oude realiteit onder ogen komt en daadwerkelijk verandering durft aan te brengen in het hier en nu. Waar angst en /of schuldgevoelens om de hoek komen kijken.


Elk gesprek of het nu over rouw,  pijn, onzekerheden, angsten of de zoektocht naar “betekenis geven aan” ging, het liet me achter met een gevoel van verbondenheid. Ik ben dankbaar, dat ik daar de ander mag ontmoeten. De veerkracht en het doorzettingsvermogen van een mens mogen zien en daar deelgenoot van mogen zijn. De menselijke geest is zo sterk en laat me zien dat Licht en Hoop altijd aanwezig zijn. 


Benieuwd en vertrouwend kijk ik vooruit. Ik wens je een jaar toe van hoop, verbinding, vertrouwen en rust.

Jolanda






Blog geschreven op 5 oktober '23


In de vorige blog was te lezen welke impact een behoeftige,  manipulatieve ouder kan hebben op een kind en hoe dit als een patroon wordt voortgezet in relaties in het latere leven.

In deze blog wil ik er dieper op ingaan, want welke invloed heeft een behoeftige ouder op de manier hoe jij je gaat hechten. De relatie met je ouders vormt namelijk een blauwdruk voor hoe jij later verbinding maakt met anderen. Als de hechting gezond is, vormt dat de basis voor gezonde relaties in het latere leven. Als dat niet zo is, dan zul je problemen ervaren, we komen daar later op terug.

De eerste hechting
We beginnen met hechting – de emotionele lijm- dat ons als kind aan onze ouder verbindt. Precies, het begint allemaal in de kindertijd. Een gezonde hechting is een emotioneel evenwichtige en stabiele band die zich ontwikkelt tussen een kind en zijn verzorger, meestal gaat het om de ouder maar het kan ook een belangrijke andere hechtingsfiguur zijn. Het gaat erom dat er een gevoel is van veiligheid, vertrouwen en comfort dat het kind ervaart binnen die relatie. 

Gezonde hechting

Bij een gezonde hechting voelt het kind zich vrij om de wereld te verkennen en nieuwe ervaringen aan te gaan, omdat hij weet dat het een veilige basis heeft om weer naar terug te gaan. De ouder is gevoelig voor de behoeften en emoties van het kind en reageert begripvol op de signalen die het kind geeft. Daardoor ontwikkeld het kind een positief zelfbeeld en zijn vertrouwen wordt bevorderd. Het kind leert van zijn ouders dat zijn emoties er mogen zijn, leert ze te verwoorden, te begrijpen en te reguleren. Een gezonde hechting legt dus zo de basis voor positieve relaties en emotioneel welzijn in zijn latere leven.

Oorzaken van onveilige hechting

Helaas hebben velen van ons niet zo’n veilige basis gehad en dat kan verschillende oorzaken hebben.  Misschien waren ouders fysiek niet beschikbaar, door scheiding, of misschien waren ze veel aan het werk. Of misschien konden ouders zelf niet goed omgaan met hun emoties, waardoor ze ook niet adequaat in konden springen op de behoefte van het kind. Misschien waren ze onvoorspelbaar, zodat ze inconsequent reageren op de behoeften van het kind. Het komt voor dat ouders het te druk hebben met zichzelf waardoor ze niet genoeg oog hebben voor het kind en het aan zijn lot overlaten.  Dan heb je het over emotionele verwaarlozing.

 Soms is er sprake van fysieke mishandeling. Door geheimenissen in het gezin of andere oorzaken kan de omgeving onstabiel en stressvol zijn, wat ook  invloed heeft op de hechting tussen ouder en kind. Ook kunnen ouders zelf onveilig gehecht zijn, waardoor ze onzeker zijn over zichzelf of tekort hebben opgelopen in hun eigen jeugd. Het is nl zo dat als je een tekort oploopt in je jeugd, je steeds maar buiten jezelf blijft zoeken om dat tekort op te vullen. Ze kunnen dat zelfs zoeken bij hun eigen kinderen. Als dit patroon niet wordt doorbroken, kan dit generaties lang doorgaan.
Als ze voortdurend op zoek zijn naar jou aandacht, jou erkenning en misschien zelfs wel je zorg dan zou je kunnen denken dat het heel gewoon is, maar soms gaat het een een stapje verder. Deze behoeftige ouders kunnen -subtiele- boodschappen uitzenden, waar je dan op gehoor aan geeft, ook al gaat het ten koste van je eigen behoeften.

Impact van onveilige hechting

Dit kan leiden tot een wirwar aan emoties en reacties. Voor sommigen kan het leiden tot een “angstig afwerende” hechtingsstijl, waarbij je intimiteit vermijdt. Voor anderen kan het een angstig preoccupatie “hechting zijn, waarbij je jezelf in relaties verliest. En er is nog de – vermijdend-afwerende” hechtingstijl, waarbij je hechte banden helemaal ontwijkt. Als je onveilig gehecht bent ervaar je grote problemen bij het aangaan van relaties en in sociale interactie met anderen. 

Als de ouder teveel je aandacht opeist, kan dat je onzeker maken over wie je zelf bent en je relaties zelfs als volwassene. De focus ligt op het vervullen van de behoefte van de ouder en daarmee "vertrek" je als het ware bij jezelf vandaan. Je kent je eigen behoeften en verlangens niet goed waardoor keuzes maken moeilijk voor je kan zijn. 

Klachten die je kunt ervaren

Je hebt een laag zelfbeeld, je voelt je onzeker over jezelf of je hebt last van intense stemmingswisselingen. Je kunt moeite hebben om anderen te vertrouwen, je bent terughoudend en laat anderen niet dichtbij komen of blijf je oppervlakkig in contact. Je bent bang om alleen te zijn of juist om in de steek gelaten te worden. Misschien heb je moeite om je emoties te reguleren of je kunt je angstig voelen of depressief. Dit kan zich uiten in verwarrende relaties. 

Pad van herstel

Psychosociaal therapie kan je helpen door het doolhof van jou emoties. Door oefeningen en gesprekken wordt je je bewust en leer je ontdekken waarom jij doet zoals je doet. Je bent niet gedoemd bent tot een leven vol ingewikkelde relaties, dat is niet wat je wilt. Met begrip, ondersteuning en therapie kun je nieuwe manieren aanleren om je beter te hechten en je gezond te verbinden.

Wil jij dit ook of herken jij je in bovenstaande en/of ervaar je genoemde klachten?  Wees welkom en meld je dan aan op de laatste pagina van deze site.


Blog geschreven op 19 augustus “23


De laatste weken borrelde er weer een  thema op wat zorgde voor weer een nieuwe blog. Het komt regelmatig voor in de gesprekken in therapie, de impact van een behoeftige ouder in het leven van de volwassene.
Als psychosociaal therapeut heb ik vaak gezien op welke manier een behoeftige ouder het leven van kinderen kan beïnvloeden vaak tot ver in de volwassen leeftijd. Deze mensen komen met uiteenlopende klachten in therapie. 


Hoe herken je een behoeftige ouder
De behoeftige, manipulatieve ouder is iemand die, vaak vanwege hun eigen onopgeloste emotionele kwesties, onbewust de aandacht naar zichzelf toe trekt. Er is veel gedoe, drama, controle wat zorgt voor onderlinge spanning en boosheid. Het tragische gevolg is dat dit ten koste kan gaan van de behoeften en groei van hun eigen kinderen. Wellicht herken je het patroon, waarbij de focus altijd op die ene persoon lag, waardoor jouw behoeften onvoldoende aan bod kwamen, er was geen ruimte voor, ze werden niet erkend.


Impact en jou eigenwaarde
Kinderen die opgroeien met behoeftige, manipulatieve ouders kunnen worstelen met een laag zelfbeeld. Je hebt misschien ten diepste de overtuiging ontwikkeld dat je “niet goed genoeg bent” of "dat je niet belangrijk bent".  Dit komt voort uit het feit dat je geleerd hebt om je eigen gevoelens opzij te zetten, omdat er geen ruimte voor was en omdat ze niet werden erkend. Je bent als volwassene geneigd om de emoties te onderdrukken, want zo heb je dat geleerd. Deze onderdrukte emoties kunnen zich later manifesteren in ongezonde gewoonten als te veel eten, drinken, roken, drugsgebruik etc.


Persoonlijke grenzen
De constante focus op het vervullen van de behoeften van je ouder heeft wellicht geleid tot moeilijkheden om jou eigen grenzen te identificeren. Het kan lastig voor je zijn om te begrijpen wat je werkelijk verlangt en nodig hebt, wat jou behoeften zijn, omdat je gewend bent om anderen te plezieren. Dit kan ook een uitdaging worden bij het opbouwen van gezonde relaties in je latere leven.


Nasleep en relaties
Het onderdrukken van emoties kan leiden tot bijvoorbeeld uitputting, burn-out, overgevoeligheid en een overweldigd gevoel. Misschien heb je het gevoel dat je altijd anderen moet helpen of ben je geneigd te pleasen om goedkeuring te krijgen. Diepere gevoelens van onrecht kunnen onderliggend aanwezig zijn. Maar ook kun je je somber of depressief voelen. Deze factoren kunnen een behoorlijke invloed hebben op jou innerlijke gemoedstoestand en relaties.


Paden naar herstel
Gelukkig is er ruimte voor genezing, zelfs op latere leeftijd na jaren onder invloed te zijn geweest van een behoeftige manipulatieve ouder. Als psychosociaal therapeut weet ik welke stappen er zijn die kunnen leiden tot herstel.  Erkenning van de leegte in jouw jeugd is essentieel. Sta jezelf toe om je gevoelens serieus te nemen en ontwikkel compassie voor jezelf. Therapie kan je helpen, om je eigen complexe emoties te begrijpen en te verwerken. Je verdient het om te groeien en jezelf lief te hebben, precies zoals je bedoelt bent.

Onthoud, herstel vraagt tijd. Het is een reis van ( zelf ) ont-dekking en rouw. Onder begeleiding in therapie, begrip voor jou gevoelens en groeiende zelfliefde sla je de weg in van herstel.

Op die weg wil ik een stukje met je meelopen. Wees welkom als bovenstaande je aanspreekt of als je je hierin herkent. Je kunt je aanmelden op de laatste pagina van deze website.

 

Geniet nog van een fijne nazomer.  Een warme groet,  Jolanda


Blog op 29 mei 2023 

 


Wauw, wat mochten we vorig weekend een prachtige groep mensen ontvangen voor de training "leven vanuit Zijn rust".  De zussen Marian en Esther van LechLecha ( wat "ga tot jezelf "betekent) organiseerden deze expeditie en vroegen me mee te gaan als therapeut. We ontmoetten elkaar op het idyllische "Buitengoed Fredeshiem" in Steenwijk. Een werkelijk prachtig, rustige en bosrijke omgeving.

 

De expeditie was volgeboekt en dat is niet zo vreemd, want echte rust en ontspanning ervaren....wat kunnen we daar naar verlangen. 

Uit de enquête bleek dat de deelnemers van dit weekend gemiddeld 70% van de tijd onrust ervaren. Dat is veel. We zijn geneigd om opgeslokt te worden door onze verplichtingen en als we niet oppassen hebben we nogal wat ballen omhoog te houden qua gezin, familie, werk, school etc.

Het antwoord op de vraag: "hoe gaat het met je"? is steeds vaker, ja goed, druk he? Het lijkt ook vóór maar ook na een periode van Corona een norm te zijn geworden in onze huidige samenleving. Als je druk bent, dan gaat het goed met je. Want wat denken we als er andere keuzes gemaakt worden?  Als je er bijvoorbeeld voor kiest om niet te werken na de geboorte van je baby? dan valt het gesprek al snel stil. 

Ook de deelnemers van dit weekend verlangden naar rust. Niet in het bijzonder door de drukte of de veelheid die er in hun leven is. Meer nog ging het over de drukte die zich in het hoofd afspeelt. De gedachten die maar blijven aanhouden in situaties en gebeurtenissen waar men maar geen invloed op lijkt te hebben. Het willen voldoen aan wat anderen van je verwachten. Het goed willen doen. Niet je eigen grenzen aan durven geven, uit angst wat de ander van je denkt. Je bent op de ander gefocust en dat kan zorgen voor een opgejaagd gevoel, innerlijke onrust, chaos in je hoofd en het gevoel geen grip te hebben. Het kost je bakken met energie en je weet niet hoe je het anders kan doen.  

Door gebeurtenissen en situaties in ons leven zijn er andere delen in onszelf ontstaan die ons ware, unieke ik willen beschermen. Misschien herken je ze zelf ook wel, "de controleur, de perfectionist, de passieve, de vermijder, de ontwijker, de keurige" en zo zijn er nog talloze delen te benoemen. Het is hun taak geweest om jou te beschermen voor dat wat jij niet aankon. Het heeft je tot hier toe geholpen met de beste bedoelingen, maar je hebt ze nu niet meer nodig. Sterker nog, ze werken je nu tegen. 

Door de methode van de Voice Dialoge werden deelnemers zich bewust van de verschillende delen in zichzelf die we ook wel sub personen noemen. Marian liet door middel van beeldcommunicatie een bus zien van Playmobil wat als metafoor werd gebruikt als "de levensbus". In de bus hebben we die verschillende sub personen eens neergezet. En zo werden de deelnemers zich bewust van welk deel er in een bepaalde situatie achter het stuur zit van hun leven. Als een sub persoon het stuur overneemt zit je niet meer zelf achter het stuur. Dat kan je het gevoel geven dat je geen eigen regie meer hebt. Pas als je de sub personen achter in de bus zet en jij het stuur weer in handen neemt samen met God, voel je die kracht weer opnieuw in jezelf. Wat was het gaaf om te zien hoe de deelnemers zich daarvan bewust werden!  

Heel onverwachts werd me gevraagd of ik een presentatie wilde houden voor de groep deelnemers over het ontstaan van onrust. Spannend vond ik het, maar twijfelde geen moment. Wat sloot het thema mooi aan bij het thema van dit weekend. Hoe overtuigingen en negatieve gedachten in ons zijn ontstaan, hoe we die abcessen hebben "opgeborgen" achter een muur en hoe ze daardoor in het on(der)bewuste zijn geschoven om het te overleven. Omdat ze toen veel te pijnlijk waren om te voelen. Op welke manier deze oude pijnpunten in het hier en nu door gebeurtenissen worden getriggerd. En in welke muur we dan vluchten en /of hoe we er tegen vechten. Alles willen we doen om dat nare, pijnlijke gevoel niet te hoeven voelen. Maar de muur helpt ons niet (langer) verder.

We willen onrust en nare gevoelens afleiden door druk te blijven. Een afspiegeling en typerend voor onze huidige samenleving. We zijn aan het vermijden wat we werkelijk voelen, omdat we onbewust denken dat pijnlijke gevoel niet aan te kunnen.  Bewustwording en openheid over je werkelijke gevoelens, daar ruimte en woorden aan geven, zorgt voor herstel en innerlijke rust.

Er was openheid, eerlijkheid en wederzijds respect en verbinding in deze groep mensen die elkaar bij aankomst van het weekend niet kenden.  Er werden hobbels genomen die korte of al langere tijd in de weg zaten, er werd gedeeld en er werd blootgelegd. We hebben met elkaar gelachen, gehuild en gebeden.   

Herken je bij jezelf gevoelens van chaos, onrust, pijn of verdriet en wil je hier eens over praten,  meld je dan aan op het formulier op de laatste pagina van deze site. Ik zie je graag komen. 

Marian en Esther organiseren regelmatig trainingen met de thema's "grenzen, identiteit en rust". Wil je meer info over deze expedities, kijk dan op  hun website www.lechlecha.nl.



Blog op 5 mei 2023 

Vandaag viert Nederland Bevrijdingsdag en ik vond het een mooie gelegenheid om een nieuwe stukje te schrijven. Dankbaarheid voel ik, dat we in die vrijheid mogen leven. Even het besef dat we kunnen doen en laten wat we willen. Vrijheid, is niet vanzelfsprekend.

 

 

Stress
Wat ervaren we veel stress, zeker in de huidige maatschappij. Het kan ons een gevoel van onrust, angst, of onzekerheid geven wat we  allemaal wel kennen in bepaalde situaties. Maar wat als je je langdurig onrustig voelt?   
Je hebt een huilende baby, je relatie loopt al een tijdje niet lekker, Je hebt last van gezondheidsproblemen of je slaapt de laatste tijd slecht. Er zijn talloze situaties te noemen waarin je stress kunt ervaren. 
Maar stress, wat is dat nu precies ? Gebeurtenissen die (te) veel emoties veroorzaken zijn triggers voor het aanmaken van stresshormonen. Dat is op zich gezond, maar als je langdurig onder stress staat, kan dat leiden tot mentale en lichamelijke klachten. 

 

Hoe werkt stress?

Als je last hebt van stress komt er cortisol vrij in je lichaam. Het is net als adrenaline een stresshormoon en zorgt voor het reguleren van verschillende lichaamsfuncties. Cortisol stijgt in je bloed als je stress ervaart ( en angst is ook stress ). Je lichaam gaat in de vecht of vlucht stand. Je spieren spannen zich aan, je bloeddruk stijgt en je ademhaling en hartslag gaan omhoog. Heel gezonde en natuurlijke reacties van je lichaam om een "gevaarlijke" situatie aan te kunnen. Dit is allemaal in de oertijd ontstaan toen we ons daadwerkelijk moesten beschermen in de natuur. Tegenwoordig komen deze situaties in de Westerse cultuur gelukkig niet veel meer voor. Maar ons lichaam reageert nog steeds op dezelfde manier zodra we "gevaar" waarnemen.

Gedachten

Je vraagt je misschien af, wanneer is er dan gevaar?  Je herkent het misschien wel in bepaalde situaties, waarin je overspoelt voelt en waarin je denkt:  "dat ga ik niet doen, dat gaat me niet lukken, dat kan ik niet, of, laat ik maar niks zeggen, mijn mening doet er niet zo toe". Je hebt een situatie waargenomen waarin je "gevaar" ervaart. De beperkende gedachte die je over jezelf hebt kan je dus stress opleveren. Daar ben je je meestal niet zo van bewust, maar ze zijn er wel en ze zijn vaak diepgeworteld. 

Gedrag

Je gaat daar op reageren door bepaalde situaties te vermijden. Het heeft dus invloed op de keuzes die je maakt. Of je wilt situaties onder controle hebben. Het moet gaan zoals jij dat voor ogen hebt. Je gaat steeds meer analyseren, logisch ook, want je wilt van dat nare gevoel af. Je bent bang om de controle te verliezen. Je bent continu aan het denken hoe je er vanaf kunt komen. Je hoofd raakt vol en je weet uiteindelijk niet meer hoe je dat kunt stoppen.  

Overbelast

Dat gevecht kost je enorm veel energie en je hebt het gevoel dat je continu -aan- staat. Vaak al in de ochtend als je wakker wordt. Je hebt het gevoel van alles te moeten, er komt van alles op je af en je hebt steeds meer moeite om echt te ontspannen. Dat heeft ook invloed op je omgeving,  je partner, je kinderen, je werk, je vrienden en je familie. Dit is niet iets van de laatste tijd, eerder van maanden of zelfs van jaren. Je raakt overbelast.

Wat merk je als je cortisol gehalte te hoog is?

Je voelt je vermoeid en hebt weinig energie om dingen te ondernemen, ook leuke dingen kosten je moeite. Je voelt je sneller geprikkeld, boos of somber. Je slaapt slecht, kunt niet in slaap komen of hebt moeite  met doorslapen. Je piekert veel en kunt daar maar moeilijk mee stoppen. Ook lichamelijk kun je je niet fijn voelen, je spieren voelen gespannen aan, waardoor je nek of rugpijn hebt, je hebt last van hartkloppingen en je kunt  door je verminderde weerstand sneller ziek worden. Als je langdurig onder stress staat kan dat leiden tot angstklachten en paniekaanvallen. 

Vicieuze cirkel

Door stress ben je geneigd om ongezonder te leven. Je gaat door je nare gevoelens te onderdrukken meer roken, of meer alcohol drinken of ongezonder eten. Je zoekt afleiding door bijvoorbeeld te gaan Netflixen, te gamen of te shoppen (online). Doordat je je moe voelt, heb je geen zin om te bewegen. Je snapt, op deze manier beland je in een vicieuze cirkel, maar hoe doorbreek je dit? Wat kun je daar aan doen? 

Wat je allemaal al hebt geprobeerd.

Stress zorgt ervoor dat je klachten hebt. Daar wil je wat aan doen, je gaat naar de dokter voor rustgevende of slaapmedicatie, of voor medicatie waardoor je je minder somber voelt. Of je gaat naar de fysiotherapeut om je spieren te laten masseren. Je gaat op vakantie of gaat een dagje naar de sauna. Dat is gezond en lekker en kan je best voor een tijdje helpen maar dit levert geen blijvend resultaat op. Dat heb je misschien al wel gemerkt.

Wat helpt dan wel? 

Voor resultaat op de lange termijn is het nodig om te onderzoeken welke overtuigingen er bij jou actief zijn. Hoe je in stressvolle situaties over jezelf denkt. Waardoor dat is ontstaan en hoe je dit ooit bent gaan geloven.  

Daar kan ik je bij kan helpen. Door met je in gesprek te gaan, luister ik naar wat je zegt.  Ook luister ik naar onderliggende thema's waarvan je je waarschijnlijk niet bewust bent. Met behulp van oefeningen of beeldcommunicatie krijg jij inzicht in jezelf. Als je bewust wordt van wat er onderliggend speelt, kun je bewuste keuzes maken en meer ontspanning ervaren. 

Herken jij je in bovenstaande, of ervaar je op één of andere manier stress in je leven en wil je daar eens over praten? of wil je onderzoeken hoe dat bij jou zit? Wees welkom in mijn praktijk en meld je aan op het afspraken formulier op deze site. 


Blog  op 9 april 2023  

Verlies, rouw en loslaten

Het eerste kwartaal van het nieuwe jaar ligt al weer achter ons. Die eerste maanden van het jaar, ik vind ze altijd zo lang duren. Maar wat zijn ze dit jaar voorbij gevlogen.

Wat me opviel is dat het de afgelopen maanden in de therapiegesprekken veel ging over rouw- verlies en loslaten. Want wat kan het veel met je doen, als je ineens je baan verliest, als je kinderen besluiten om uit te vliegen, of je gezondheid je in de steek laat. En na een periode van Corona, waarin we dichtbij elkaar hebben samengeleefd, lijkt het wel of de pijn van het verlies nog intenser wordt ervaren.

Verlies, op welke manier dan ook kan je doen wankelen, het kan je letterlijk uit je evenwicht brengen. Het kan voelen alsof je je eigen plek kwijt bent. Want hoe verhoud je je nu ten opzichte van de nieuwe situatie? Wat nu?

 

Loslaten, hoe doe je dat?

Er wordt dan wel gezegd dat je moet loslaten, maar is dat wel zo? En als dat zo is, hoe doe je dat dan? Hoe kun je je kinderen die uitvliegen loslaten? Hoe kun je goede gezondheid loslaten? Hoe kun je een baan waarin je ziel en zaligheid hebt liggen loslaten? 

 

Bewust of toch niet? 

Door een plotseling verlies kun je je ontredderd en verward voelen. Maar soms ben je je er helemaal niet van bewust dat je in een rouwproces zit. Het kan zelfs zo zijn dat je het al jaren met je meedraagt. Behalve emoties zoals boosheid, eenzaamheid en verdriet kun je ook te maken krijgen met lichamelijke klachten. Misschien voel je je moe, kun je je niet goed concentreren, slaap je slecht, voel je je onrustig of, overprikkeld of overbelast. Misschien heb je een kort lontje, zoek je afleiding of vermijd je het juist om dingen te ondernemen. 

Verlies doet van binnen echt pijn. En om dat niet te willen voelen doen we er alles aan om bij die pijn weg te blijven. Dat doen we niet expres, het is een mechanisme waar we ons juist meestal niet van bewust zijn, maar die ons wel kan belemmeren in ons dagelijks leven. 

Het helpt om pijn en verdriet onder ogen te komen, om het te doorvoelen zodat je "het een plek kunt geven". Daar kan ik je bij ondersteunen en begeleiden. Heb je er behoefte aan om eens te praten over verlies en rouw in jou leven, of herken je je in bovenstaande klachten? Wees welkom in de praktijk en maak een afspraak.  

 


Blog 2 januari 2023 

Gelukkig nieuwjaar

Een heel nieuw jaar ligt voor ons. De laatste maanden is er gewerkt aan het opstarten van een nieuwe praktijk. De nodige registraties zijn rond, het logo ontworpen, de website is in een nieuw jasje gestoken en de eerste aanmeldingen zijn een feit. En hoewel het ook privé best een pittig jaar is geweest, kijk ik tevreden achterom. 

Ik mocht de opleiding tot psychosociaal therapeut na 4 jaar studeren met succes afronden. Wat was het een mooi traject en wat mocht ik mooie mensen leren kennen in mijn studiegenoten en docenten. Ook mocht ik trainingen voor ervaringsgericht werken volgen bij praktijk Reflaction Leef Emmeloord en een opleiding voor EMDR afronden. Mooie tools die ik in de praktijk kan toepassen om mensen te ondersteunen in hun zoektocht naar de eigen krachten en mensen daadwerkelijk van hun vlieg angst afhelpen. Wat gaaf! 

Voor mij is persoonlijke ontwikkeling en groei de rode draad. Het durven kijken naar jezelf met mildheid, in verbinding met jezelf, de ander en met God. Dat is kenmerkend aan hoe ik werk. 

Dat zie je terug in het logo voor de praktijk. Het omarmt het geheel in een oneindige verbinding met elkaar en alles om ons heen. Daar waar alles mee begint en waar alles mee in verbinding is. Daar tussenin is de rust en de veiligheid en daar vindt je tijd, ruimte, aandacht en komen innerlijke processen op gang. 

Benieuwd en vertrouwend over wat er komt kijk ik vooruit. Ik hoop dat ook dit jaar weer een jaar wordt van verbinding, vertrouwen, inspiratie en rust. Dat wens ik jou ook toe

 


Blog 10 september 2022  

Nooit te oud om te leren

Gisteren mocht ik na 4 jaar studie mijn diploma tot psychosociaal therapeut in ontvangst  nemen. Mijn kinderen en kleinkinderen waren erbij.

Wat was het een bijzonder pad, met af en toe afzien. Veel moeten doen en nog meer laten, ballen omhoog houden naast mijn gezin, vrienden en baan. Mooie medestudenten en docenten mocht ik ontmoeten. Confronteren, ontdekken en geconfronteerd worden. 

De opleiding was een pad van persoonlijke ontwikkeling. En het mocht uitgroeien naar de wens om anderen te ondersteunen en te begeleiden op hun pad van ontwikkeling, waar ik een stukje mag meelopen. 

Meelopen in periodes van verlies, verdriet, pijn en rouw, wanneer je een dierbaar persoon bent kwijt geraakt. Of in fases waarin het voelt dat je jezelf ergens bent kwijt geraakt. Meelopen met mensen die met angsten en/of paniek worstelen, soms al langere tijd en die van alles al hebben geprobeerd om daarvan af te komen. Meelopen met mensen die overbelast of burn-out zijn, die zich veel aanpassen aan anderen of bevestiging nodig hebben. Of bij mensen die zich om wat voor reden dan ook onzeker voelen, over wie ze zijn of wat ze willen.

Samen een stukje mee mogen lopen op jou pad, naar je luisteren en je horen, ook naar dat wat je niet uitspreekt. Daar ligt mijn hart en om die reden start ik een eigen praktijk voor psychosociale therapie en coaching  in Kampen. Spannend en mooi tegelijk. Ik ga het maar aan. En spreekt bovenstaande je aan, wees welkom en meld je aan op de laatste pagina. Er is op dit moment geen wachtlijst.